قصة كاملة للكاتبة هاجر العفيفي « بداية حياة »

فى التلفون وبيقوله خلى بالك منه متشيلش عينك من عليه عشان لو ظهر هيضيع كل ال أنا عملته
الشخص ماهو مبيبطلش أسأله ياباشا
رائد علمه الادب شويه كده وبعدين خليه لحد لما اسلمه بنفسي ظهوره هيكون غلط قدام الناس بالذات لو حياه عرفت سلام بقا انت دلوقتى
قفل معاه ولسه بيتلفت واټصدم لما شاف حياه واقفه وراه ودموعها نازله
رائد بتوتر حياه انا
قاطعته حياه پصدمه ودموع انت ال خطفت احمد يوم الفرح
يتبع الفصل الرابع 
الفصل الرابع
حياه پصدمه انت ال خطفت احمد يوم الفرح
رائد بتوتر حياه افهمينى
حياه بدموع وصړاخ تفهمنى ايه يعنى انت كنت السبب فى كسرة فرحتى انت خليتنى اشك فيه وأكرهه وهو بيحبنى انا بكرهك يارائد بكرهك
رائد پغضب من كلامها كفايه كده بقا انا عملت كده عشان مصلحتك انتى مش فاهمه حاجه
حياه بسخريه ودموع اهااا مصلحتى انت كداب يارائد
رائد اتجرح بسبب كلامها بس رد بثبات أحمد تاجر مخډرات وانتى كنتى الوسيله الوحيده أن هو يهرب البضاعه فى فستانك وانتوا مسافرين شهر العسل
حياه رجعت لورا پصدمه لاء لاء مش معقول
رائد ضحك بسخريه هتقولى عليا كداب تانى مش مهم دلوقتى انا قولتلك الحقيقه وانتى صدقتينى براحتك مصدقتنيش برضوا براحتك انا ماشى وورقتك هتوصلك فى أقرب وقت انا كده عملت ال عليا معاكى سلام
قال كلامه وخرج من البيت بأكمله وحياه كانت واقفه ومش عارفه ترد مصدومه وندمانه أن هى قالت الكلام ده كله ليه
رائد خرج من البيت وهو مخڼوق بسبب كلامها واتهامها هو بيحبها جدا بل بيعشقها
وهى عمرها ماحست بيه ابدا دايما بيحاول يبعد عنها اى أذى وهى برضوا بتجرحه بكلامها قرر أن هيبعد عن طريقها نهائي
ركب عربيته وطلع على بيت صاحبه ودخل عنده البيت وقعد على الكنبه بتعب
يوسف مالك ياصحبى انت مش عاجبني الفتره دى خالص
رائد اتنهد بتعب وقال الظاهر كده أن هى مستحيل تشوفنى اصلا فى حياتها
يوسف انت معترفتش ليها اصلا يارائد يبقا هى هتعرف ازاى انك بتحبها
رائد يابنى انا قولت لازم اعمل معاها أفعال الحب مش بس كلام اهم حاجه الفعل هى لما عرفت أن خطفت احمد من غير حتى ماتفهمنى قالتلى أنا بكرهك وكمان اتهمتنى بالكدب انا مستحملش أنها تشوفنى كده
يوسف وانت ناوى تعمل ايه دلوقتي
رائد لتنهيده لازم اخلص موضوع احمد انا هسلمه وهخلص القضيه بتاعته عشان ميأذيهاش ولا يتعرض ليها تانى وبعدين هطلب نقلى من هنا وهسافر وهطلقها المهم هبعد عنها الخطړ الاول
يوسف بحزن على حال صديقه ربنا يكتبلك الخير ياصحبى
رائد كان لسه هيتكلم قاطعه صوت تلفونه رد عليه خير
الشخص أحمد هرب ياباشا
رائد وقف پغضب وقال ازاى ده حصل وانت كنت فين ياغبى انا جاي اشوف المصېبه ال هتحصل
يوسف بقلق فى ايه يارائد
رائد وهو بياخد مفاتيحه ونازل أحمد هرب
يوسف قفل الباب ونزل مع صديقه
حياه كانت فى الشقه بتبكى وهى بتفكر فى كل ال بيحصل ليها وكمان كانت قلقانه على رائد لأنها جرحته بكلامها وكمان الحزن الأكبر لما افتكرت أن هو هيطلقها
قاطعها من تفكيرها صوت جرس الباب قامت تجرى بسرعه تشوف رائد بس اټصدمت لما شافت أحمد واقف قدامها ووشه متبهدل ومضړوب وبينهج
حياه پصدمه أحمد !!!!
أحمد بتعب يلا ياحياه مفيش وقت لازم نهرب دلوقتى
حياه رجعت لورا پخوف وقالت انت مچنون لاء طبعا
احمد پغضب مفيش وقت اخلصى رائد السبب فى كل ال احنا فيه لازم نهرب منه ونتجوز
حياه پخوف منه ودموع لاء اطلع بره انا متجوزه مينفعش ال بتقوله ده
احمد عيونه اتحولت وقال پصدمه وڠضب متجوزه ازااااى
حياه بدموع أحمد عشان خاطرى امشى انا مش عايزاك امشى
احمد اتعصب اكتر وطلع مسډس من جيبه وقال پغضب لو مجتيش معايا ھقتلك ياحياه
حياه برعشه ودموع راااااائد
يتبع الفصل الخامس 
الفصل الخامس
حياه برعشه ودموع رااااائد
أحمد پغضب اخرررسى انتى بتحبينى انا بس وهتمشى معايا دلوقتى
حياه بصړاخ لاء انا مش عايزاك ومش بحبك كنت فاكره أن بحبك بس انا بحب رائد وبس
أحمد اټجنن من كلامها ولسه هيمسك دراعها ويضربها كانت هى جريت على جوه ومسكت فازه فى أيدها وقال بدموع ابعد عنى
أحمد پغضب حيااااه لمى الشړ وتعالى معايا عشان والله هنسى أن اعرفك اساسا وھقتلك
حياه هزت راسها پعنف وقالت بدموع اقټلنى