رواية البريئة والقاسي كاتب اسماعيل موسي

رعد ساب والدته ترغى وقعد يفكر مين ممكن يكون ليه مصلحه يحرق المخازن؟
المنافسين كتير واعداء والده اكتر، كان بيأمل ان الشرطه تحل القضيه وتعرف المتسبب فى الحريق

__________

____اسامه، المخازن اتحرقت يا معلم، اتساوت بالأرض

فهد __ اوعى يكون حد خد باله؟
__اسامه، عيب يا فهد هو انا تلميذ؟

فهد، دلوقتى تلا مش هيكون قدامها غيرى، رعد مش هيكون فاضى ليها

اسامه بمكر، لازم تخلص بسرعه يا معلم قبل ما والدة رعد تتدخل
دى ست حربايه ولازقه فى والد تلا ليل نهار
كل ليله سهرانه معاه لحد الصبح

فهد باستغراب كل ليله؟

شاهنده متصاببه وفرسه شايفه نفسها، ووالد تلا العوبان

فهد لا معتقدش العلاقه توصل لكده؟

اسامه بخبث نوصلها يا معلم، كل حاجه تحت السيطره بس ننتظر الوقت المناسب

فهد بضحك دا انت مصيبه يا اسامه 

تلميذك يا فهد بيه

_____________

رعد رجع الفيلا متحطم، قعد يومين مش بيخرج من غرفته ولا بيكلم حد
وتصادف فى مره نزول سادين مع رعد على السلم

سادين كانت هترجع غرفتها

رعد، لا من فضلك اتفضلى انزلى انا مش هضايقك، كان مهموم وشارد

سادين بخجل، انا متأسفه للحصل فى الشركه، ربنا يعوضك خير ان شاء الله

انتى شمتانه فيه يا سادين؟

سادين بصدم#مه، انت ازاي بتقول كده، حرام عليك

رغم كل حاجه انا بنت عمك يا رعد ولو احتجت فلوس انا تحت امرك
رعد شاف والدته بتبص عليه من تحت فى الصاله

ايدى هتتقطع قبل ما أمد ايدى على فلوسك، اوعاكى تظنى أننى مفلسين او فقره، احنا عندنا فلوس كتير وساب سادين ونزل

سادين اول ما شافت شاهنده رجعت على غرفتها، دخلت جوه وقعدت تبكى، كلمات رعد جرحتها
مكنش قصدها غير تعرض المساعده لكن هو ظنه سيء جدا

ثبتت لوح رسم، وراحت ترسم بنت جميله وحزينه خيط من الدموع ماشى على خدها