رواية البريئة والقاسي كاتب اسماعيل موسي
هند ودى اجدد شغاله فى الفيلا قالت، الصراحه انا مشفتش من الست سادين حاجه وحشه
بتعاملنى باحترام ودايما بتشكرنى على كل خدمه
رحمه، انتى شفتى شكلها يا هند؟
لأ مشفتوش، الست سادين مش بتفتح الباب غير وهى لابسه النقاب
هند __ يبقى الكلام صحيح وهى مشوهه عشان كده رعد بيه داير على حل شعره مع تلا
سندس كبيرة الخدم سمعتهم بيتكلمو، قالت مش عايزين كلام فى الموضوع ده يلا كل واحده على شغلها
وانتى يا هند اطلعى شوفى سادين هانم عايزه حاجه ولا لا
طلعت هند غرفة سادين خبطت عليها، سادين مردتش، انتظرت هند شويه وخبطت تانى، سادين فتحت الباب
___اسفه معلهش كنت بصلى يا هند
ولا يهمك يا سادين هانم دا انتى الوحيده إلى بتركعيها هنا
الست سندس بتسأل لو كنتى عايزه حاجه؟
بلاش كلمة هانم من فضلك يا هند، انا انسانه زيك مفيش فرق بينا
الله على الكلام الحلو يا ست سادين
ممكن فنجان قهوه من فضلك يا هند؟
احلى فنجان قهوه يا ست سادين
معلهش هاتهولى بره فى الحديقه
حاضر يا ست هند
وهى نازله سادين شافت بيانو، بيانو جميل مركون محطوط كديكور
قعدت قدام البيانو، مشت ايديها عليه وراحت تعزف عليه اغنيه جميله
هند وهى بتعمل القهوه سمعت العزف، طلعت تشوف مين بيعزف لقيت سادين منسجمه مع الموسيقى
رعد بعد ما نزل من العربيه سمع الموسيقى جايه من الرواق، عزف جميل من زمان مسمعش زيه
وهو فى طريقه للفيلا قعد يفكر يا ترى مين الضيف الجميل إلى بيعزف الموسيقى الرائعه دى؟ من ايام ما كان فى الأوبرا فى باريس مسمعش حد بيعزف لتشايكوفيسكى بالعظمه دى
قعد يدندن مع الموسيقى لحد ما وصل باب الفيلا، كان ماشى بهدوء، سادين مشعرتش بيه
اول ما شاف سادين بتعزف انصدم، معقول البنت القرويه دى بتعزف بالشكل المزهل ده؟
الخدم شافو رعد بيه على باب الفيلا اختفو بسرعه
