رواية راائعة راائعة للكاتبة نورهان محمد مكتملة لجميع فصول.... ( عايزة العريس )

على الارض ثم يخرج منها تيشرت احمر وشورت اسود رياضى وكاب حمره ويرتديهم ويخرج من الشاليه رايح على الشط وهناك يقعد شويه وينظر الى البحر بشرود يتذكر ايام الجامعه .
واول مره شاف فيها ندى خطيبته كانت فى المكتبه وكانت بتدور على كتاب معين وهو كان فى نفس الوقت قاعد وبيقرا فيه فطلبت من امين المكتبه انها محتاجه الكتاب ده ضرورى وكان ساعتها واخد باله من كلامها وسامع كل حرف منها .... قام من مقعده وراح ادهولها ومن ساعتها وهما كل مره بيتقابلوا فى المكتبه لحد ما اعترفلها بحبه واول ما اتخرجو اتعين فى مديريه الزراعه ومع اول راتب راح اتقدم ليها واهلها رحبوا بيه وتمت الخطبه لكن تاتى الرياح بما لا تشتهى السفن زى ما بيقولو ندى اتغيرت بعد الخطوبه بتعامله بجاف جدا ولا كانه خطيبها بتخرج مع اهلها بدون علمه ودايما كانت بتعامل مامته معامله وحشه وتفضل تعلى فى صوتها عمال على بطال معجبوش الحال كلمها براحه قالته انها لسه صغيره وانها استعجلت فى موضوع الخطوبه بدرى كده لانها اول ما خلصت الجامعه خطبها وقالته ادينى فرصه نتكلم وناخد على بعض فى الاول ودايما كانت هند مامته بتحننه عليها وبتقوله انها لسه صغيره وبكره تتجوز وتعقل لكنه زهق من تصرفاتها الطايشه

افاق من شروده عندما لاحظ طياره ورق طارت ناحيته واترمت جنبه فى الارض بص عليها وبعدين رجع لشروده تانى لكن صاحبه الطياره جت تجرى عليها ومسكتها وفضلت ټعيط
حسن نظر للطفله ورجع ينظر للبحر تانى لكنه استغرب من الطفله انها نفس الطفله الباكيه فى المستشفى هههههههههه انتى تانى ايه يا بنتى انتى ورايا ورايا
الطفله باكيا طيارتى اهى اهى اهى اهى
حسن ههههههههههههههههه مره ماما ومره طيارتى يانهار ابيض
الطفله طيارتى اهى اهى اهى
حسن هى فين امك راحت فين تيجى تشوفك بدل ما تفتكر ان حد هيخطفك
الطفله طيارتى اهى اهى اهى
حسن ياااااااارب انا سبت مصر كلها من ام الدوشه اللى فيها عشان اريح اعصابى شويه ... شكلك طلعلالى فى البخت ولا ايه
تفرك فى عيونها وتفضل تبكى كتير لحد ما صعبت عليه طيب اهدى بس اهدى هاتيها اعملهالك
تقعد جنبه بدون ان تتكلم وتفضل تبص عليه وهو بيعملها
نروح لجميله كانت واقفه فى المطبخ بتعمل لها سندوتش ....... 
جميله اصلى جوعت قلت اعملى سندوتش
حسين بالهنا يا قلبى
جميله تمد يداها بالسندوتش ليقطم منه حته لكن هو قالها بحب مش عاوز اكل ده
جميله طب عاوز تاكل ايه وانا  كده ليه
حملتها مامتها وركضت بها بعيدا عنه ... ترك الطياره من يداه وزفر يارب ارحمنى وصبرنى على الجوز دول
تفااااااااعل كومنتات ولايكات كتييير

 

رواية هاتولي عريس الفصل التاسع عشر بقلم نورهان محمد حصريه وجديده 
مر يوم وفيه جميله كانت بداخل المشفى ترى عملها وكان يوما شاقا عليها لكثره عدد الاطفال المرضى لديها دخلت عليها نسمه الممرضه

ادخلى يا نسمه ها فيه حد بره تانى
نسمه لا مفيش هو حضرتك تعبانه ولا ايه
جميله تضع حاجتها في حقيبتها اه انهارده كان يوم صعب اوى
نسمه ربنا يعينك حضرتك ويقويكى
ويسمعو صوت بره الاوضه
نسمه ده شكله حد جه تانى
جميله بتنهيده ولا ونى تعبانه ومش قادره بس دخليه اكيد حاجه مهمه.
نسمه انا ممكن اعتذرلهم وحضرتك تروحى لانك تعبتى انهارده
جميله لا همشى بعد الحاله دى يلا دخليها وخلى عم عبده يعملى فنجان قهوه بس تكون ساده
نسمه حاضر يا دكتوره وتخرج نسمه والحاله اللى بره تطرق الباب وتدخل اليها يجدها حاطه ايدها على راسها بتعب الدكتوره شكلها تعبانه انهارده ارجع بقى في كلامى واروح ولا ايه
تنظر اليه بعد ما سمعت صوته وترسم ابتسامه جميله نسيت تعبها وارهاقها بعد ما وجدته امامها حبيبى.
حسين مالك انتى تعبانه ولا ايه
جميله شويه بس لما شوفتك بقيت احلى من الاول
حسين يرفع وجهها اليه انتى احلى واحلى يا جميله الجميلات ها مستعده
جميله تجيب حقيبتها مممم مستعده بس هنروح لماما عشان كلمتنى وقالتلى هنتغدا سوا انهارده
حسين طب يلا بينا.
لبسلها نظارتها الشمسيه بيده وهو كمان يلبس نظارته ويخرجو من الغرفه لتنظر الى نسمه وتقول لها الغى القهوه يا نسمه وروحى انتى
نسمه بضحكه حاضر يا دكتور مع الف سلامه
حسين البت دى بتضحك على ايه
جميله سيبك منها وخليك معايا انا وبس
حسين هههههههههه بمۏت في غيره حبيبتى
جميله وانا اللى يبصلك هعورله عينه يا حبيب حبيبتك
حسين ههههههههههههههه ايه اعورله دى اتعلمتيها منين
جميله بنظره ساحره من بابايا حبيبى طبعا.
حسين يفتحلها العربيه لا احنا نروح بيتنا الاول
جميله بيتنا ومامتك والغدا
يقفل باب العربيه ويلف ويركب وهو كمان بعدين بعدين
جميله بضحكه مثيره مچنون انت
حسين طبعا مچنون حد يكون معاه الجمال والدلاال ده كله وما يتجننش
جميله هههههههههههههههههههههههه
حسين لالالالالا على البيت على طوووووووووول يحرك العربيه بسرعه وهي بصوت عالى براحه يا مچنون هنمووووت.
حسين بثوت عالى انا اللى بموووووووووووووت فيييييييييييييييييييييييكى.
حسن كان واقف في مطبخ الشاليه ومش عارف يعمل ايه نفسه في فنجان قهوه بس للاسف مفيش انبوبه والشاليه متبهدل على الاخر ومحتاج تنضيف فضل واقف يبص عليه وهو حاطط ايده على وسطه فاتتناهد بصوت عالى وخد الكرسى بتاعه وخرج بره الشاليه وفرده ونام عليه وحط الكاب بتاعه على وشه عشان الشمس.
ما عرفش ينام من صوت الاطفال اللى بيلعبو جنبه بس قال يفرد جسمه وخلاص وفضل شبه نايم على الكرسى وحاطط الكاب على وشه لحد سمع صوت الطفله مره اخرى رفع الكاب بسيط وبص عليها وقال انا شكل اليومين اللى قاعدهم هنا مش هيعدو على خير...
وجدها قاعده على كرسى قدام الشاليه اللى جانبه وكانت برده بټعيط البت دى شكلها هتطلع نكديه لما تكبر رجع الكاب مره تانيه على وشه لحد ما سمع مامتها بتكلمها بصوت عالى.
بطلى عياط بقى قلتلك العربيه مش 
مامتها انا حتى كلمت